BOEMMMM! De enorme explosie om vier uur ‘s nachts is hard. De stilte daarna oorverdovend. Geen rinkelende ramen, geen sirenes die voorbij gillen, geen alarminstallaties die afgaan. Ik zit rechtop in mijn bed in een hotel in San José, Costa Rica en vraag me af: heb ik die knal gedroomd?

Erupties en aardbevingen – heel gewoon in Costa Rica

De volgende ochtend bij het ontbijt komt gids Alberto niks-aan-de-hand-deuntjes fluitend aanlopen. Knal? Explosie? O ja, de vulkaan is uitgebarsten, vertelt hij terloops. De vulkaan in kwestie is de Turrialba, zestig kilometer verderop. En ach, dat doet ‘ie regelmatig. Het vliegveld is even dicht maar verder gaat iedereen door met zijn leven. Vulkaanuitbarstingen en aardbevinden zijn in Midden-Amerika heel normaal, de gemiddelde Costa Ricaan ligt er echt niet wakker van. Ze vertrouwen erop dat als het echt mis gaat, de waarschuwingssystemen tijdig zullen alarmeren. Van de vele vulkanen die Costa Rica telt, is er een handvol actief. Waaronder de Turrialba. Daar gaan we dus niet heen.

Onze bestemming vandaag is vulkaan Poás, vijftig kilometer ten noorden van San José. We kunnen met een gerust hart de krater bezoeken, aldus Alberto. Poás heeft al een tijdje niet meer gerommeld, in 2014 was de laatste eruptie, vertelt hij met enig leedvermaak als hij onze ongeruste hoofden ziet.

In de nevelwouden van Costa Rica

Ecotoerisme is een belangrijke inkomstenbron voor Costa Rica. De flora en fauna in dit land zijn dan ook de droom van iedere natuurliefhebber en –fotograaf, die zich niet laten tegenhouden door dreigende vulkaanuitbarstingen en potentiële aardbevingen. De uitbundige natuur is vooral te danken aan het klimaat: het regent er veel, vooral in de maanden mei tot en met oktober. De vulkanen in Costa Rica zijn eveneens grote publiekstrekkers. En dat verbaast me niks, als we na een paar uur hobbelen en een stukje lopen bij de krater van Poás staan.

We hebben geluk, volgens Alberto: het is niet zo heel erg bewolkt vandaag. Normaal is de vulkaan in nevelen gehuld. We zitten dan ook op zo’n 2500 meter boven zeeniveau en we bevinden ons op de hoogte waar cloud forests de dienst uitmaken. In de nevelwouden hangt bijna altijd bewolking en het is er grijs en nat, maar vandaag zien we toch af en toe een streep blauw. Dat maakt het zicht op het witgrijze, giftige water dat onder ons in de krater ligt, net even wat vriendelijker. Daar sta je dan, aan de krater van een actieve vulkaan in een bijna buitenaards landschap. We kijken naar de binnenkant van de aarde en dat is best indrukwekkend. De aardse kleuren, de nevelflarden die voorbij schieten en de omvangrijkheid van de enorme krater: je kunt er alleen met bewondering en bijna gehypnotiseerd naar kijken.

Van nevel naar regen

Van 2500 meter dalen we af naar de lagere delen van Costa Rica. Nevelwoud maakt dan plaats voor regenwoud. We zitten niet meer ín de wolken, maar ónder de wolken. De volgende dag word ik wakker in La Fortuna. Dit plaatsje heeft zijn naam (‘Het Geluk’) te danken aan het feit dat het niet werd getroffen door de meest verwoestende uitbarsting van de naastgelegen vulkaan Arenal, in 1968. Gelukkig word ik ook van het uitzicht vanuit mijn hotelkamer: de Arenal – de actiefste vulkaan in Costa Rica, maar sinds 2010 rustig – in vol ornaat. Hij is nog in nevelen gehuld, maar daar komt snel verandering in. Een bijna onwerkelijke ansichtkaart ontvouwt zich voor mijn ogen.

Een vulkaan zoals een vulkaan eruit hoort te zien: een conische vorm, beetje afgestompt van boven, omlijst met weelderig groen. Het is geen kaart, maar echt. De fotocamera maakt overuren en tijdens het ontbijt (met uiteraard uitzicht op) kan ik mijn ogen niet van dat mooie plaatje afhouden. De zintuigen worden verwend aan de voet van deze vulkaan, want even later dobberen we bij thermaal resort Tabacón in een van de vele hotsprings waarvan het water opgewarmd is door de vulkaan. Het water is behaaglijk, zo’n veertig graden: het is een warm bad en een warme stortdouche in één. Nevelflarden vliegen om ons heen, het wolkendek wordt dikker, de vulkaan verstopt zich weer in de wolken. Het is tik-tik-tik op de dikke bladeren van de tropische bomen en dan barst een tropische regenbui los. Het maakt de ervaring tussen al dat potentiële natuurgeweld alleen maar intenser.

Ecotoerisme en koffie

Het ecotoerisme in Costa Rica vertaalt zich ook naar de accommodaties. Er zijn steeds meer eco-lodges en ‘greentique’ hotels die zich onderscheiden door duurzaamheid. Ze verbouwen hun eigen biologische groente, hebben hun eigen veestapel, zijn zuinig met energie en water en kopen zoveel mogelijk lokaal in. Een voorbeeld van zo’n greentique hotel is Villa Blanca Cloud Forest Resort, zo’n 20 kilometer ten noorden van San Ramón.

Naast ecotoerisme kent Costa Rica andere inkomstenbronnen, voornamelijk door export. Belangrijkste exportproducten zijn ananas, bananen en koffie. Je kunt verschillende koffieplantages bezoeken, waaronder die van Doka in Alejuela.

Ziplinend door het regenwoud van Costa Rica

Met zicht op vulkaan Arenal langs een stalen kabel door het regenwoud naar beneden zoeven? Dat kan. Een sky tram brengt je in twintig minuten naar een platform op een hoogte van bijna 940 meter. Daar heb je een indrukwekkend uitzicht op de vulkaan en de Laguna van Arenal. Na twee oefen-ziplijntjes roetsj je vervolgens in zes stappen met een zipline naar beneden, over de toppen van de bomen van het regenwoud. De ziplinen zijn in totaal ruim drie kilometer lang. Niet zo’n held? Dan kun je ervoor kiezen een boomtopwandeling te maken, je komt dan onder meer over bruggen die tussen de bomen hangen.

Costa Rica

* Locatie: Midden-Amerika
* Aantal inwoners: 4,5 miljoen mensen
* Hoofdstad: San José
* Taal: Spaans
* Valuta: Costa Ricaanse Colón (CRC)
* Klimaat: Costa Rica kent grote hoogteverschillen en het land ligt tussen twee zeeën: aan de oostkant de Caribische Zee, aan de westkant de Grote Oceaan. Daardoor zijn er verschillende tropische klimaattypes in Costa Rica actief. Het land kent een regenseizoen van enkele maanden (globaal: mei-oktober) en aan de oostkust valt meer regen dan aan de westkust.

MEER VULKANEN

Met trein en bus naar de Vesuvius