Je kunt hem niet missen, als je in Napels bent: de Vesuvius. De vulkaan ligt er vredig bij, maar slapen doet hij nog steeds niet. Het is een dommelde vulkaan en je weet nooit precies wanneer hij wakker wordt. De laatste keer was in 1944. Dat lijkt lang geleden, maar voor de geologische jaartelling is dat natuurlijk maar een ogenblikje. Toch wagen we het erop: we gaan naar de Vesuvius. Met de trein en bus.

De Vesuvius kennen we vooral van zijn uitbarsting in het jaar 79. Hij explodeerde toen met zo’n geweld, dat de omliggende steden Pompeï, Herculaneum en Oplontis werden verwoest en bijna alle inwoners om het leven kwamen. Nu ligt Napels in de gevarenzone, maar tegenwoordig wordt de vulkaan met geavanceerde apparatuur in de gaten gehouden. We gaan er maar vanuit dat ‘ie niet gaat uitbarsten nu wij er die paar uur zijn.

Station Garibaldi

In Napels lopen we eerst naar station Garibaldi. Kan niet missen: in hartje stad, op Piazza Giuseppe Garibaldi de grote trap naar beneden nemen, dan kom je er vanzelf. We volgen de bordjes Linee Vesuviane, kopen bij de balie twee treintickets voor een paar euro naar Sorrento. Die trein stopt ook in Pompeï, van waaruit we de bus kunnen pakken naar de Vesuvius. Wachten op de trein is geen straf als je van graffiti en street art houdt: elke trein is een waar kunstwerk.

Ticket to the Vesuvius

De trein brengt ons binnen een half uur naar Pompeï. Daar kopen we een combiticket vervoer/toegang* en stappen  in het busje dat ons al zigzaggend naar boven brengt. Nou ja, niet helemaal naar boven, de laatste 1500 meter is alleen te voet te doen. Dus hoed op, flesje water in de aanslag en gaan. Want bomen zijn er niet op de vulkaan, dus ook geen schaduw en de zon brandt ongenadig.

* TIP: zo’n combiticket is niet alleen gemakkelijk, het voorkomt ook teleurstellingen. Je kunt natuurlijk zelf naar boven rijden, wandelen, fietsen en daar een ticket kopen, maar je loopt risico dat het maximum aantal bezoekers is bereikt. Dan kom je niet langs de security.

Pittig ding, die Vesuvius

Om de Vesuvius beklimmen is het handig dat je een goede conditie hebt. Want het is een behoorlijk pittige klim naar boven. Ik heb respect voor de toeristen die zichzelf ondanks hun duidelijke overgewicht naar boven hijsen. Voor hen moet het nog veel zwaarder zijn. We lassen af en toe een ‘fotomomentje’ in, ook om te verbloemen dat we eigenlijk even op adem moeten komen. Is ook niet niks, voor lagelanders als wij, zo hoog boven het zeeniveau.

Dansen op de vulkaan

Het is stoffig en warm op de vulkaan, maar een dik half uur later zijn we dan toch bij de krater aanbeland. Een heel groot gat waar eigenlijk niet zoveel te zien is. Veel kleuren bruin en grijs, dat wel. Toch is het een bijzondere plek, deze vulkaan. Je staat hier figuurlijk op een tikkende tijdbom. En je kijkt eigenlijk naar de binnenkant van de aarde. We bekijken de vulkaan van alle kanten en richten onze blik vervolgens op de omgeving: een prachtig zicht op Napels en de Middellandse Zee. We lopen rustig weer naar beneden, halverwege pakken we nog even een terrasje en we maken hier en daar nog wat foto’s. En: we maken een dansje. Als eerbetoon aan De Dijk.

LEES OOK

• Meer vulkanen vind je in Costa Rica
• (G)een dansje op vulkaan El Teide